Kontakt

Powrót do pracy po zakończeniu urlopu macierzyńskiego jest dla wielu kobiet stresującym momentem w życiu. Młode mamy niepokoją się o to czy warunki jakie zostaną im zaproponowane nie będą gorszę od tych jakie miały przed pójściem na urlop, a nierzadko o to czy w ogóle nie stracą zatrudnienia. Obawy te nie są niestety bezpodstawne, gdyż wielu pracodawców woli pozbyć się pracownika, który będzie korzystał z częstych zwolnień lekarskich (wiadomo dzieci ciągle chorują), ze skróconych godzin pracy (uprawnienie mam karmiących) czy innych praw mających przełożenie na „efektywność” pracy.

Aby zabezpieczyć się przed przykrymi sytuacjami w pracy warto wiedzieć z jakich praw mogą skorzystać osoby po urlopie macierzyńskim.

Zacząć należy od warunków jakie muszą zostać zaoferowane pracownikom wracającym do pracy po urodzeniu dziecka. Kodeks pracy gwarantuje im zatrudnienie na dotychczasowym stanowisku, a jeżeli jest to niemożliwe na stanowisku równorzędnym z zajmowanym przed urlopem macierzyńskim lub innym stanowisku odpowiadającym kwalifikacjom zawodowym pracownika. Bardzo ważne jest to, że pracownik po zakończeniu urlopu macierzyńskiego powinien otrzymać wynagrodzenie za pracę takie,

Zgodnie z art. 138 KRO „w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego”.

Z praktyki wynika, że często osoby uprawnione do alimentów lub zobowiązane do płacenia alimentów nie znają tej zasady. W konsekwencji dochodzi do sytuacji, w której uprawnieni uzyskują kwoty niższe od tych, jakie w aktualnych okolicznościach im się należą. Czasem również to zobowiązani do alimentacji płacą alimenty niedostosowane do ich aktualnej sytuacji wynikającej ze „zmiany stosunków”. Wiąże się to z tym, że z upływem czasu zmianie ulega sytuacja, w której znajduje się zarówno uprawniony jak i zobowiązany do alimentacji.

Przywołany powyżej przepis jest najczęściej podstawą powództwa o podwyższenie alimentów na rzecz dzieci. Uzasadnia to często wzrost potrzeb dziecka wraz z jego dorastaniem jak również ogólny wzrost cen i spadek siły nabywczej pieniądza. W szczególności może być to skutkiem rozpoczęcia nauki, koniecznością pobierania korepetycji, pogłębiania zainteresowań na zajęciach dodatkowych. Warto pamiętać, że osiągnięcie pełnoletniości przez dziecko nie jest równoznaczne ze „zmianą stosunków” w rozumieniu art.

Rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych wobec swojego dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Mogą oni być zwolnieni od świadczeń alimentacyjnych tylko wtedy, gdy dziecko posiada własny majątek, a dochody pochodzące z tego majątku pozwalają na pełne pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Nie można jednak wymagać zbycia samej substancji majątku dla zaspokojenia potrzeb dziecka i uwolnienia się tym samym od obowiązku płacenia alimentów. Regułą jest, że tylko dochody z majątku dziecka uchylają w całości lub częściowo obowiązek alimentacyjny.

Obowiązek alimentacyjny jest ograniczony jedynie możliwościami zarobkowymi i majątkowymi jego rodziców (art. 135 par. 1 k.r.o.). Co to oznacza? Nie ma znaczenia ile rodzic faktycznie zarabia, istotne jest natomiast, ile rodzic mógłby zarabiać przy pełnym i właściwym wykorzystaniu swoich sił i umiejętności, przy założeniu, że istniejące warunki społeczno-gospodarcze i inne ważne przyczyny nie stoją na przeszkodzie takiemu wykorzystaniu (wyrok SN z 16.05.1975 r., III CRN 48/75). Jeżeli zobowiązany do alimentacji zatrudnia się poniżej swoich kwalifikacji, wykształcenia i doświadczenia to musi liczyć się z tym,